روش های نگهداری ایمپلنت دندان

راهنمای جامع و تخصصی نگهداری از ایمپلنت دندان برای یک عمر | وبسایت دکتر مهدی مختاری

 

اجازه دهید داستان را با یکی از مراجعین عزیزمان، «آقای رضایی» شروع کنیم. آقای رضایی، مانند بسیاری از افراد، سال‌ها جای خالی یکی از دندان‌هایش را نادیده گرفته بود. ترس از درد جراحی و هزینه‌ها، او را از اقدام باز می‌داشت. سرانجام، پس از یک جلسه مشاوره و دیدن نمونه‌های موفق و رضایت بیماران دیگر، تصمیمش را گرفت. روز جراحی، باورش نمی‌شد که تمام مراحل چقدر راحت و بدون درد بود. اما پس از فروکش کردن هیجان اولیه، یک سوال بزرگ و مهم در ذهنش شکل گرفت: «حالا چطور باید از این سرمایه‌گذاری ارزشمند محافظت کنم؟»

این سوال، دغدغه اصلی تمام افرادی است که ایمپلنت دندان انجام می‌دهند. ایمپلنت صرفاً یک دندان جایگزین نیست؛ بلکه بازگرداندن عملکرد، اعتمادبه‌نفس و کیفیت زندگی است. با نرخ موفقیت بالای ۹۵ تا ۹۸ درصد، ایمپلنت‌های دندانی یکی از قابل‌اعتمادترین درمان‌های دندانپزشکی مدرن محسوب می‌شوند. اما طول عمر این درمان شگفت‌انگیز تضمینی نیست، بلکه نتیجه یک همکاری متعهدانه بین مراقبت‌های روزانه شما و نظارت حرفه‌ای تیم دندانپزشکی است. این مقاله، راهنمای جامع شما در این مسیر است تا با آگاهی کامل، از لبخند جدید خود برای یک عمر محافظت کنید.

ساختار و عملکرد ایمپلنت

برای نگهداری صحیح از هر چیزی، ابتدا باید ساختار و عملکرد آن را بشناسیم. مراقبت از ایمپلنت نیز از این قاعده مستثنی نیست. روال‌های مراقبتی که در ادامه خواهید خواند، پاسخی مستقیم به آناتومی دقیق و علم مواد به‌کاررفته در ایمپلنت شماست.

سه ستون اصلی دندان ایمپلنت

ایمپلنت دندان از سه جزء اصلی تشکیل شده که هماهنگ با هم کار می‌کنند تا عملکرد و زیبایی یک دندان طبیعی را بازسازی کنند.

• فیکسچر (Fixture): این قطعه که اغلب از جنس تیتانیوم یا زیرکونیا ساخته می‌شود، یک پیچ زیست‌سازگار است که طی جراحی در استخوان فک قرار می‌گیرد و نقش ریشه دندان را ایفا می‌کند. موفقیت ایمپلنت به پدیده‌ای شگفت‌انگیز به نام

  یکپارچگی استخوان (Osseointegration) وابسته است؛ فرآیندی بیولوژیک که در آن، سلول‌های استخوان فک مستقیماً به سطح میکروскоپی فیکسچر جوش می‌خورند و آن را به بخشی از بدن تبدیل می‌کنند. این اتصال محکم و بدون حرکت، دلیل اصلی پایداری فوق‌العاده ایمپلنت‌هاست و هدف اصلی تمام مراقبت‌ها، محافظت از همین پیوند حیاتی است.

• اباتمنت (Abutment): این قطعه، رابطی است که فیکسچرِ زیر لثه را به روکشِ بالای لثه متصل می‌کند. محل اتصال اباتمنت به لثه، یک ناحیه بسیار حساس برای تجمع پلاک‌های باکتریایی است و به همین دلیل، نیازمند توجه ویژه‌ای در هنگام تمیز کردن است.
• روکش یا پروتز (Crown): این بخش، همان قسمت دندان‌مانندی است که در دهان دیده می‌شود و به صورت سفارشی ساخته می‌شود تا از نظر رنگ و شکل، کاملاً با دندان‌های طبیعی شما هماهنگ باشد. در حالی که فیکسچر با مراقبت صحیح می‌تواند تا پایان عمر باقی بماند، روکش ممکن است بسته به شرایط، پس از ۱۰ تا ۱۵ سال نیاز به تعویض داشته باشد.

یک تفاوت بیولوژیک بنیادین، دلیل اصلی نیاز به مراقبت‌های ویژه از ایمپلنت است. دندان طبیعی توسط رشته‌های انعطاف‌پذیری به نام «رباط پریودنتال» به استخوان متصل است که مانند یک سیستم تعلیق عمل کرده و دارای عروق خونی و سیستم دفاعی است. اما ایمپلنت به صورت مستقیم و سخت به استخوان جوش می‌خورد (Osseointegration). این اتصال فاقد آن رباط محافظ است. در نتیجه، بافت لثه اطراف ایمپلنت (مهر و موم پری-ایمپلنت) از نظر بیولوژیکی در برابر تهاجم باکتری‌ها آسیب‌پذیرتر از لثه اطراف دندان طبیعی است. بنابراین، ما فقط یک «دندان مصنوعی» را تمیز نمی‌کنیم؛ بلکه از یک پیوند بیولوژیک ظریف و حیاتی محافظت می‌کنیم.

تأثیر نوع و جنس ایمپلنت بر روال مراقبتی شما

همه ایمپلنت‌ها یکسان نیستند و نوع آن‌ها بر اساس شرایط استخوان فک و نیاز بیمار انتخاب می‌شود. این تفاوت‌ها، بر نحوه مراقبت شما نیز تأثیرگذار است.

• انواع ایمپلنت بر اساس محل قرارگیری:

  • اندواستیل (Endosteal): رایج‌ترین نوع ایمپلنت است که فیکسچر مستقیماً درون استخوان فک کاشته می‌شود. مراقبت از این نوع ایمپلنت، بر تمیز کردن دقیق خط لثه در جایی که روکش از آن خارج می‌شود، متمرکز است.
  • ساب‌پریواستیل (Subperiosteal): این نوع کمتر رایج است و زمانی استفاده می‌شود که ارتفاع استخوان فک برای کاشت ایمپلنت اندواستیل کافی نباشد. در این روش، یک چارچوب فلزی روی استخوان فک و زیر بافت لثه قرار می‌گیرد. تمیز کردن این نوع ایمپلنت پیچیده‌تر است، زیرا باید کل چارچوب زیر لثه را پاکسازی کرد.

• علم مواد: انتخاب بین تیتانیوم و زیرکونیا

  • تیتانیوم (Titanium): به دلیل سابقه طولانی موفقیت، زیست‌سازگاری فوق‌العاده و استحکام بالا، «استاندارد طلایی» در ساخت ایمپلنت محسوب می‌شود. سطح ایمپلنت‌های تیتانیومی به گونه‌ای مهندسی شده که فرآیند یکپارچگی استخوان را به بهترین شکل تسهیل کند. به همین دلیل، باید از این سطح در برابر خراشیدگی توسط ابزارهای فلزی یا خمیردندان‌های ساینده محافظت کرد.
  • زیرکونیا (Zirconia): یک جایگزین سرامیکی و فاقد فلز است که به دلیل رنگ سفید و زیبایی طبیعی، برای بیمارانی که به فلز حساسیت دارند یا نگران دیده شدن بخش فلزی در لثه‌های نازک هستند، گزینه‌ای ایده‌آل است. این ماده بسیار مستحکم است اما انعطاف‌پذیری کمتری نسبت به تیتانیوم دارد و نیازمند ملاحظات خاصی در حین کارگذاری و نگهداری است.

• برند و کیفیت: نکته‌ای در مورد سرمایه‌گذاری شما

  بسیاری از بیماران در مورد تفاوت برندهای مختلف ایمپلنت (مانند سوئیسی، آمریکایی، آلمانی یا کره‌ای) سوال می‌کنند. واقعیت این است که برندهای معتبر جهانی، دهه‌ها تحقیق و توسعه و مطالعات بالینی بلندمدت را پشتوانه محصولات خود دارند که نرخ موفقیت پایدار آن‌ها را اثبات می‌کند. اگرچه مهارت و تجربه جراح، مهم‌ترین عامل موفقیت است، اما یک ایمپلنت باکیفیت، بنیانی قابل‌اعتمادتر برای درمان فراهم می‌کند. در کلینیک دکتر مهدی مختاری، ما تنها از برندهایی استفاده می‌کنیم که دارای سابقه درخشان و پشتوانه علمی معتبر هستند تا بهترین نتیجه ممکن را برای شما تضمین کنیم.

 

اقدامات ضروری مراقبت از ایمپلنت دندان

 

موفقیت بلندمدت ایمپلنت شما بیش از هر چیز به تعهد شما در رعایت بهداشت روزانه بستگی دارد. هدف اصلی این مراقبت‌ها، «اختلال مکانیکی» در بیوفیلم باکتریایی است. بیوفیلم (یا پلاک) یک لایه چسبنده و سازمان‌یافته از باکتری‌هاست که روی سطوح دندان و ایمپلنت تشکیل می‌شود. این لایه را نمی‌توان صرفاً با دهانشویه از بین برد؛ بلکه باید به صورت فیزیکی از سطح جدا شود. ابزارهای زیر، ارتش شما در این نبرد روزانه هستند.

مسواک زدن ایمپلنت: دقت، کلید موفقیت

 

• ابزار مناسب: استفاده از یک مسواک با الیاف نرم یا بسیار نرم (Soft/Extra-Soft)، چه به صورت دستی و چه برقی، یک الزام است. مسواک‌های زبر می‌توانند سطح روکش و اباتمنت را خراش دهند و محلی برای تجمع بیشتر پلاک ایجاد کنند.
• تکنیک صحیح: بهترین روش، تکنیک «باس اصلاح‌شده» (Modified Bass) است. مسواک را با زاویه ۴۵ درجه نسبت به خط لثه قرار دهید و با حرکات ملایم، کوتاه و دایره‌ای، شیار کوچک بین ایمپلنت و لثه (سولکوس) را تمیز کنید. این کار برای پیشگیری از «پری-ایمپلنت موکوزایتیس» (التهاب لثه اطراف ایمپلنت) که مرحله اولیه بیماری‌های جدی‌تر است، حیاتی می‌باشد.
• دفعات: حداقل روزی دو بار، درست مانند دندان‌های طبیعی.

 

ابزارهای مراقبت از ایمپلنت

 

مسواک به تنهایی حدود ۶۰ درصد از سطوح دندانی را تمیز می‌کند. فضاهای بین ایمپلنت‌ها و دندان‌های مجاور، مناطق پرخطری برای تجمع پلاک هستند.

• نخ دندان مخصوص ایمپلنت (مانند Superfloss): این نخ دندان‌ها طراحی منحصربه‌فردی دارند: یک سر سفت برای رد کردن نخ از زیر بریج‌ها یا اطراف ایمپلنت‌های تکی، یک بخش اسفنجی و ضخیم برای تمیز کردن سطح اباتمنت و خود ایمپلنت، و یک بخش نخ معمولی برای دندان‌های مجاور.
• مسواک‌های بین‌دندانی (Interdental Brushes): این ابزارها برای تمیز کردن فضاهای بازتر بین ایمپلنت‌ها حیاتی هستند. نکته بسیار مهم این است که باید از انواعی استفاده شود که سیم آن‌ها دارای پوشش نایلونی باشد تا از خراشیدن سطح حساس تیتانیوم جلوگیری شود.
• واترجت یا واتر فلاسر (Water Flosser): این دستگاه یک مکمل عالی، به خصوص برای پروتزهای کامل فک (All-on-4) یا بیمارانی است که مهارت دستی محدودی دارند. واترجت با پاشیدن یک جریان آب پرفشار و ضربان‌دار، باقی‌مانده غذا و باکتری‌ها را از نواحی غیرقابل دسترس خارج کرده و لثه‌ها را ماساژ می‌دهد. لازم به ذکر است که واترجت جایگزین نخ دندان نمی‌شود، بلکه تکمیل‌کننده آن است.

 

خمیردندان و دهانشویه مناسب ایمپلنت

 

• خمیردندان: کلیدی‌ترین ویژگی، سایندگی پایین است. از مصرف خمیردندان‌های «سفیدکننده» که حاوی مواد ساینده قوی مانند جوش شیرین یا سیلیکای زیاد هستند، خودداری کنید. این مواد می‌توانند سطح صیقلی روکش را کدر یا خراشیده کنند. یک خمیردندان ساده و غیرساینده حاوی فلوراید، بهترین انتخاب است.
• دهانشویه:
  • پس از جراحی: معمولاً برای دوره کوتاه پس از جراحی، دهانشویه‌های حاوی کلرهگزیدین ۰٫۱۲% با تجویز دندانپزشک برای کنترل باکتری‌ها در دوره بهبودی اولیه توصیه می‌شود. این دهانشویه‌ها برای استفاده طولانی‌مدت مناسب نیستند، زیرا می‌توانند باعث ایجاد لکه روی دندان‌ها شوند.
  • استفاده روزانه: برای نگهداری بلندمدت، یک دهانشویه ضدعفونی‌کننده فاقد الکل بهترین گزینه است. الکل می‌تواند باعث خشکی دهان شود که خود عامل افزایش تجمع پلاک است.

ابزار (Tool)	بهترین کاربرد (Best For)	مزایا (Pros)	ملاحظات (Considerations)	چرا حیاتی است؟ (Why it’s Crucial)
مسواک نرم (Soft Toothbrush)	تمیز کردن سطوح و خط لثه تمام ایمپلنت‌ها	پاکسازی موثر پلاک بدون آسیب به روکش	باید نرم (Soft/Extra-Soft) باشد. هر ۳-۴ ماه تعویض شود.	اولین خط دفاعی در برابر تجمع پلاک در خط لثه.
نخ دندان مخصوص ایمپلنت (Superfloss)	زیر بریج‌ها و اطراف ایمپلنت‌های تکی	طراحی تخصصی برای پاکسازی ۳۶۰ درجه اباتمنت	نیاز به کمی مهارت برای نخ کردن دارد.	تنها راه برای پاکسازی فیزیکی پلاک چسبیده به زیر پروتز و اطراف اباتمنت.
مسواک بین‌دندانی (Interdental Brush)	فضای بین ایمپلنت‌ها و دندان‌های مجاور	بسیار موثر برای فضاهای بازتر	حتماً باید با پوشش نایلونی باشد تا تیتانیوم را خراش ندهد.	پاکسازی کامل سطوح جانبی ایمپلنت که مستعد تجمع پلاک هستند.
واترجت (Water Flosser)	پروتزهای کامل (All-on-4)، بریج‌های بلند، افراد با مهارت دستی محدود	استفاده آسان، شستشوی بقایای غذا، تحریک لثه	جایگزین نخ دندان نیست، بلکه مکمل آن است.	کاهش بار باکتریایی و التهاب لثه با شستشوی عمیق نواحی غیرقابل دسترس.

 

افزایش طول عمر ایمپلنت با کمک تیم دندانپزشکی

 

مراقبت‌های خانگی شما نیمی از راه است. نیم دیگر، همکاری مستمر با تیم دندانپزشکی برای نظارت و نگهداری حرفه‌ای است. این ویزیت‌ها اختیاری نیستند، بلکه بخشی حیاتی از برنامه حفظ سرمایه شما هستند. این جلسات، نوعی «نظارت پیشگیرانه» هستند؛ ما به طور فعال به دنبال اولین نشانه‌های خاموش بیماری می‌گردیم تا قبل از اینکه به مشکلی غیرقابل بازگشت تبدیل شوند، آن‌ها را مهار کنیم.

 

ویزیت‌های دوره‌ای ایمپلنت

 

معاینات حرفه‌ای باید به طور منظم، معمولاً هر ۶ ماه یکبار، انجام شوند. برای بیماران پرخطر، این فواصل ممکن است کوتاه‌تر باشد. در این جلسات، ما موارد زیر را به دقت ارزیابی می‌کنیم:

• بررسی چشمی: کنترل بافت لثه اطراف ایمپلنت برای هرگونه نشانه التهاب، قرمزی یا تورم.
• پروبینگ (Probing): اندازه‌گیری عمق شیار لثه اطراف ایمپلنت با استفاده از یک پروب پلاستیکی انعطاف‌پذیر. این ابزار به سطح ایمپلنت آسیب نمی‌رساند. عمیق شدن این شیار، یکی از اولین نشانه‌های تحلیل استخوان است.
• بررسی لقی: اطمینان از اینکه ایمپلنت کاملاً ثابت و بدون هیچ‌گونه حرکتی است. هرگونه لقی، یک علامت خطر جدی محسوب می‌شود.
• رادیوگرافی (عکس اشعه ایکس): تهیه عکس‌های دوره‌ای (مثلاً سالانه) برای نظارت دقیق بر سطح استخوان اطراف ایمپلنت. تحلیل استخوان، شاخص اصلی بیماری «پری-ایمپلنتایتیس» است.

 

جرم‌گیری حرفه‌ای ایمپلنت

یک نکته بسیار مهم که تخصص و تعهد ما را نشان می‌دهد: هرگز از جرم‌گیرهای فلزی استاندارد برای ایمپلنت استفاده نمی‌شود. این ابزارها می‌توانند سطح تیتانیوم را خراش داده و آن را مستعد تجمع باکتری کنند.

ما از ابزارهای تخصصی استفاده می‌کنیم که از سطح ایمپلنت نرم‌تر هستند، مانند:

• جرم‌گیرهایی با نوک تیتانیومی
• کورِت‌های پلاستیکی یا گرافیتی
• دستگاه‌های اولتراسونیک با نوک غیرفلزی

هدف از این کار، حذف ایمن جرم‌های سخت‌شده (تارتار) بدون آسیب رساندن به سطح زیست‌سازگار ایمپلنت است. بیماری پری-ایمپلنتایتیس، که عامل اصلی شکست دیرهنگام ایمپلنت‌هاست، اغلب بدون درد شروع می‌شود. معاینات ۶ ماهه به ما این فرصت را می‌دهد که بیماری را در مراحل اولیه و قابل درمان (موکوزایتیس) شناسایی و مهار کنیم، پیش از آنکه باعث تحلیل استخوان غیرقابل بازگشت شود.

 

تأثیر سلامت عمومی و عادات شما بر ایمپلنت

دهان، پنجره‌ای به سلامت کل بدن است. موفقیت ایمپلنت شما تنها یک مسئله دندانپزشکی نیست، بلکه بازتابی از سلامت عمومی و سبک زندگی شماست.

تأثیر ویرانگر سیگار

باید به صراحت بگوییم که سیگار کشیدن یکی از بزرگترین عوامل خطر برای شکست ایمپلنت است.

• مکانیسم‌های تخریب:
  • کاهش جریان خون: نیکوتین عروق خونی را منقبض کرده و جریان خون لازم برای بهبودی و مبارزه با عفونت را کاهش می‌دهد.
  • اختلال در بهبودی: سیگار مستقیماً فرآیند یکپارچگی استخوان را کند می‌کند.
  • افزایش خطر عفونت: سیستم ایمنی دهان را تضعیف کرده و خطر عفونت و عارضه دردناکی به نام «حفره خشک» (Dry Socket) را افزایش می‌دهد.
• پروتکل درمانی: ما قویاً توصیه می‌کنیم که حداقل یک هفته قبل از جراحی و تا دو ماه پس از آن، از کشیدن سیگار خودداری کنید تا بهبودی بهینه حاصل شود. ادامه مصرف سیگار در بلندمدت، خطر ابتلا به پری-ایمپلنتایتیس را به شدت افزایش می‌دهد.

 

مدیریت بیماری‌های زمینه‌ای برای موفقیت ایمپلنت

• دیابت (Diabetes): دیابت کنترل‌نشده یک عامل بازدارنده جدی است. قند خون بالا بهبودی را مختل کرده، سیستم ایمنی را تضعیف می‌کند و خطر عفونت را افزایش می‌دهد. ما بر لزوم کنترل قند خون و همکاری نزدیک با پزشک معالج شما تأکید داریم.
• پوکی استخوان (Osteoporosis): اگرچه این بیماری مانع مطلق کاشت ایمپلنت نیست، اما تراکم پایین استخوان می‌تواند بر پایداری اولیه ایمپلنت تأثیر بگذارد. ارزیابی دقیق با سی‌تی اسکن و اطلاع‌رسانی به دندانپزشک در مورد مصرف داروهایی مانند بیس‌فسفونات‌ها ضروری است.
• دندان‌قروچه (Bruxism): فشار بیش از حد ناشی از ساییدن دندان‌ها می‌تواند به اجزای ایمپلنت آسیب رسانده یا فرآیند جوش خوردن به استخوان را مختل کند. راهکار اصلی، استفاده از یک

  محافظ شبانه (Night Guard) سفارشی برای محافظت از ایمپلنت و دندان‌های طبیعی است.

 

نقش رژیم غذایی در مراقبت از ایمپلنمت دندان

 

• کوتاه‌مدت (پس از جراحی): در هفته اول، رژیم غذایی نرم برای جلوگیری از تحریک محل جراحی ضروری است. غذاهایی مانند سوپ، ماست، اسموتی و پوره سیب‌زمینی مناسب هستند. از خوردن غذاهای سفت، ترد، تند یا بسیار داغ خودداری کنید.
• بلندمدت: یک رژیم غذایی متعادل و غنی از کلسیم، ویتامین D (برای سلامت استخوان) و ویتامین C (برای سلامت لثه) به حفظ یکپارچگی استخوان و بافت‌های اطراف ایمپلنت در طولانی‌مدت کمک می‌کند.

 

عیب‌یابی – راهنمای بیمار برای تشخیص علائم هشداردهنده

 

آگاهی شما از علائم اولیه، بهترین ابزار برای اقدام به موقع و جلوگیری از مشکلات جدی است.

 

۵.۱. پرچم‌های قرمز: شناخت نشانه‌های اولیه مشکل

 

در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، فوراً با کلینیک تماس بگیرید:

• لثه‌های قرمز، متورم یا حساس در اطراف ایمپلنت.
• خونریزی هنگام مسواک زدن یا استفاده از نخ دندان (لثه سالم اطراف ایمپلنت نباید خونریزی کند).
• بوی بد یا طعم ناخوشایند مداوم از ناحیه ایمپلنت.
• درد یا ناراحتی هنگام جویدن.
• هرگونه حرکت یا لقی محسوس در روکش ایمپلنت.
• خروج چرک از اطراف ایمپلنت.

 

پری-ایمپلنتایتیس تهدید خاموش ایمپلنت دندان

 

این بیماری، یک فرآیند التهابی مشابه بیماری لثه در دندان‌های طبیعی است که باعث تحلیل پیش‌رونده استخوان اطراف ایمپلنت می‌شود علت آن تقریباً همیشه تجمع پلاک باکتریایی به دلیل بهداشت ضعیف است. اگر این بیماری درمان نشود، تحلیل استخوان تا جایی ادامه می‌یابد که ایمپلنت حمایت خود را از دست داده و شکست می‌خورد. این، شایع‌ترین دلیل از دست رفتن ایمپلنت‌ها در بلندمدت است و اهمیت تمام نکات ذکر شده در این مقاله را دوچندان می‌کند.

 

نتیجه‌گیری: لبخند شما، تعهد شما، همکاری ما

 

حفظ ایمپلنت دندان برای یک عمر، بر سه ستون استوار است: مراقبت روزانه دقیق و موشکافانه در خانه، یک همکاری متعهدانه با تیم دندانپزشکی حرفه‌ای، و مدیریت سلامت عمومی و سبک زندگی.

ایمپلنت شما یک سرمایه‌گذاری بلندمدت در سلامت، زیبایی و شادی شماست. مانند هر دارایی ارزشمند دیگری، نیازمند نگهداری هوشمندانه و مداوم است تا بتواند یک عمر برای شما بازدهی داشته باشد. ما در کلینیک دکتر مهدی مختاری، متعهد هستیم که در این مسیر شریک و راهنمای شما باشیم. چه در حال بررسی گزینه ایمپلنت باشید و چه سال‌هاست که از لبخند جدید خود لذت می‌برید، ما برای محافظت از این سرمایه‌گذاری در کنار شما هستیم. برای تعیین وقت مشاوره یا معاینه دوره‌ای خود همین امروز با ما تماس بگیرید.

 

سوالات متداول

 

۱. ایمپلنت من چقدر عمر می‌کند؟

با مراقبت صحیح، فیکسچر ایمپلنت می‌تواند تا پایان عمر دوام بیاورد. روکش روی آن بسته به جنس و شرایط، ممکن است هر ۱۰ تا ۲۵ سال یکبار نیاز به تعویض داشته باشد.

۲. آیا ایمپلنت من دچار پوسیدگی می‌شود؟

خیر، مواد به کار رفته در ایمپلنت (تیتانیوم و سرامیک) مصنوعی هستند و پوسیده نمی‌شوند. اما لثه و استخوان اطراف آن می‌توانند دچار عفونت شوند که حتی از پوسیدگی دندان طبیعی نیز جدی‌تر است.

۳. آیا گیر کردن غذا در اطراف ایمپلنت طبیعی است؟

بله، این اتفاق ممکن است رخ دهد و به همین دلیل تمیز کردن بین‌دندانی بسیار مهم است. اگر این مشکل بیش از حد باشد، ممکن است نیاز به اصلاح یا تنظیم روکش وجود داشته باشد. حتماً این موضوع را با دندانپزشک خود در میان بگذارید.

۴. از چه زمانی بعد از جراحی می‌توانم این روال تمیز کردن را شروع کنم؟

تمیز کردن ملایم را می‌توان از روز بعد از جراحی شروع کرد، البته باید از تماس مستقیم با محل جراحی خودداری شود. روال کامل بهداشتی معمولاً پس از بهبودی اولیه، طی ۱ تا ۲ هفته، آغاز می‌شود.۳۳

۵. آیا جراحی ایمپلنت دردناک است؟

خیر، خود جراحی تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و کاملاً بدون درد است. ناراحتی پس از عمل معمولاً خفیف و کمتر از کشیدن دندان است و با مسکن‌های معمولی به راحتی کنترل می‌شود.

۶. آیا برای کاشت ایمپلنت محدودیت سنی وجود دارد؟

محدودیت سنی از نظر بالا بودن سن وجود ندارد. اما برای افراد جوان، باید تا پایان رشد کامل استخوان فک (معمولاً حدود ۱۸ تا ۲۱ سالگی) صبر کرد.

۷. پری-ایمپلنتایتیس چیست و آیا قابل درمان است؟

این بیماری یک عفونت باکتریایی است که باعث تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت می‌شود. مراحل اولیه آن با بهداشت بهتر و جرم‌گیری حرفه‌ای قابل درمان و کنترل است، اما مراحل پیشرفته می‌تواند منجر به از دست رفتن ایمپلنت شود. به همین دلیل معاینات منظم حیاتی هستند.